Sturmtiger to niemieckie działo szturmowe z okresu II wojny światowej, opracowane na podwoziu czołgu Tiger I. Zostało zaprojektowane do niszczenia silnie umocnionych pozycji wroga oraz wsparcia piechoty w walkach miejskich. Głównym uzbrojeniem była potężna 380-mm wyrzutnia rakietowa Raketenwerfer 61, zdolna do wystrzeliwania ciężkich pocisków burzących, które mogły niszczyć bunkry, fortyfikacje i budynki. Dzięki niezwykle grubemu pancerzowi (do 150 mm z przodu), Sturmtiger oferował doskonałą ochronę załogi przed ogniem przeciwnika, ale jego duża masa – około 65 ton – znacząco ograniczała mobilność oraz sprawiała problemy logistyczne. Wyprodukowano jedynie kilkanaście egzemplarzy, które były używane głównie w końcowych etapach wojny, m.in. podczas walk w Warszawie i Ardenach. Pomimo swojej siły ognia, Sturmtiger miał ograniczoną skuteczność ze względu na niską mobilność oraz trudności z przeładowaniem potężnej amunicji. Był jednak symbolem niemieckiej inżynierii wojennej, skoncentrowanej na tworzeniu ciężkich pojazdów o ogromnej sile niszczenia.