McDonnell Douglas DC-10 to szerokokadłubowy, trójsilnikowy samolot pasażerski dalekiego i średniego zasięgu, produkowany w latach 1970–1989. Był jednym z pierwszych szerokokadłubowych samolotów pasażerskich, mogąc przewozić od 250 do 380 pasażerów, w zależności od konfiguracji. DC-10 charakteryzował się trzema silnikami — dwoma pod skrzydłami i jednym w ogonie — oraz dużym zasięgiem, co uczyniło go popularnym na trasach transkontynentalnych. Pomimo początkowych problemów technicznych związanych z bezpieczeństwem, które zostały rozwiązane, stał się niezawodnym i istotnym elementem flot wielu linii lotniczych na całym świecie.